Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik heb in mijn loopbaan flink wat pogingen gedaan om anderen te overtuigen van een goed idee. PowerPoints, rapporten, argumenten waar geen speld tussen te krijgen was. Alles tot in de puntjes voorbereid. En toch… bleef het vaak stil. Of ik kreeg dat bekende “ja, maar”-gezicht. Je kent het wel: “Ik hoor je wel, maar ik doe het lekker toch niet.”
Herkenbaar?
Het is een klassieke valkuil. Zeker als je zélf enthousiast bent. Je wilt mensen meekrijgen, dus leg je alles uit: de voordelen, de logica, de toekomstvisie. Maar hoe harder je praat, hoe meer het voelt alsof je tegen drijfzand duwt.
Tot ik op een onverwacht moment het inzicht kreeg. Niet uit een training of boek, maar van een collega. Ze had een plan anders uitgewerkt dan we hadden afgesproken op basis van een idee waar we over hadden gesproken “Ik heb het zo gedaan omdat ik deze punten belangrijker vond.” Ik wilde al uitleggen wat mijn argumenten waren voor de eerdere aanpak, maar ze keek me rustig aan en zei: “Maar ik vind dit belangrijker.” Punt.
En daar viel het kwartje.
Mensen willen niet overtuigd worden – ze willen gehoord worden.
Zolang een verandering jouw idee is, blijft het hún probleem. Pas als mensen zichzelf herkennen in het verhaal, wordt het van ons.
Weerstand is daarbij geen storing in het proces. Het ís het proces. Het is de stem van de mensen die het werk doen. En juist die stem verdient het om gehoord te worden.
In mijn ervaring zijn het vaak de meest kritische mensen die de scherpste inzichten geven. Niet omdat ze tegenwerken, maar omdat ze ergens om geven. En als je bereid bent écht te luisteren, ontdek je waardevolle informatie.
Wat werkt dan wél?
Vraag mensen met weerstand om hulp. Niet als trucje, maar oprecht. Vraag: “Wat zie jij? Waar loop jij tegenaan? Wat zou wél werken?” Het vraagt lef om het stuur deels uit handen te geven, maar het levert zoveel op.
Ik herinner me een project met veel weerstand. Alles in mij wilde het ‘uitleggen’. Maar toen ik de grootste criticaster vroeg om mee te denken, veranderde er iets. Niet meteen. Maar stap voor stap veranderde hij van tegenstander tot ambassadeur. Niet omdat ik hem overtuigde, maar omdat hij mede-eigenaar werd van de verandering.
Inspiratie werkt beter dan argumentatie.
Mensen willen geraakt worden. Ze willen voelen waarom iets nodig is. Wat het oplevert: voor henzelf, hun collega’s, en de mensen voor wie ze het doen.
Dus mijn uitnodiging: ga van uitlegger naar luisteraar. Geef ruimte aan twijfel, stel vragen, en durf samen te zoeken. Je zult zien: daar zit de echte beweging.
In mijn boek De Spreeuwenzwerm deel ik zeven lessen over hoe je teams wél in beweging krijgt. Niet door te duwen, maar door samen te vliegen – net als spreeuwen in een zwerm.
Klinkt dat als iets voor jou? Download dan nu gratis het eerste hoofdstuk. Klik op deze link.