Ik zat bij de uitgang van de Voedselbank met mijn bordje “gratis luisteren” met een extra stoel en een kan koffie. Een voor een kwamen de klanten van de Voedselbank naar buiten. Soms werd ik genegeerd, maar meestal werd er vriendelijk geknikt en de vraag gesteld “wat doe je hier?” Ik legde uit dat ik daar zat om te luisteren. Een aantal keren kreeg ik terug dat ze die week al met een professionele zorgverlener hadden gepraat en niet veel puf hadden om hun verhaal nog een keer te doen.
Als ik dan uitlegde dat ik niet kwam om hulp of advies te bieden en dat ik geen oordeel had, maar alleen maar aandacht wilde geven dan keken ze geïnteresseerd. En als ik dan ook nog zei dat ze een kopje koffie kregen en zelf mochten bepalen wat ze vertelden, kwam de eerste persoon naast mij zitten. En wat een boeiende verhalen kreeg ik weer te horen. Soms heel verdrietig of pijnlijk, maar ook hele grappige en ontroerende verhalen. Wat mij vooral opviel was de warme sfeer, van de vrijwilligers maar zeker ook van de bezoekers. Iedereen keek naar elkaar om en hielp elkaar. En zo’n dag bewijst weer dat het waarde heeft om alle oordelen uit te stellen en elkaar echt te laren kennen en aandacht te geven.
Het is makkelijk om vanuit een bevoorrechte positie een mening te vormen of zelfs een oordeel. Ik realiseer mij heel erg goed dat ik bevoorrecht ben met een goede opleiding, een groot netwerk, een geweldig bedrijf en geen geldzorgen. Maar ik weet ook dat het niet voldoende is om je dat te realiseren maar het ook af en toe te ervaren. En de vaak prachtige persoonlijkheden die onder het soms ruwe oppervlakte zitten te zien en te erkennen. Daar wordt mijn wereld in ieder geval een stuk mooier van.
Wil je weten wat ik hierin voor je kan betekenen? Neem gerust contact met me op!