Ik sta in de rij bij de winkel tussen een man met een witte overal en een biermuts op en een man met een grote roze pruik en een glitterjurk. Ze staan allebei nogal wiebelig op hun benen, maar zien er wel blij uit. “Zware dagen, vraag ik?” “Het gaat niet meer zo soepel als 20 jaar geleden” zegt de man met de biermuts, “maar het blijft wel geweldig.” Ik glimlach.
De afgelopen dagen is ons dorp in de greep van het carnavalsvirus geweest. Ik ben opgegroeid met carnaval; dweilen met de Prins, jezelf verkleden en schminken, meerijden met de carnavalswagen, hossen met wildvreemden en lekker gek doen. Na mijn studententijd stopte dat en ik heb de afgelopen 35 jaar niet meer actief carnaval gevierd. Soms mis ik het nog steeds, maar ik ben het echt verleerd. Carnaval wordt vaak gezien als een zuipfestijn en het is niet te ontkennen dat er aardig wat alcohol wordt genuttigd, maar dat is niet wat carnaval echt is. Ik heb altijd een gevoel van verbondenheid ervaren op de plaatsen waar ik carnaval heb gevierd. Er zijn zelfs vriendschappen ontstaan. En ook duidelijk een gevoel van vrijheid, de mogelijkheid om alle “maskers” te laten vallen en jezelf kunnen zijn, hoe gek ook. En dat is een geweldig gevoel om te mogen ervaren.
Ik zou het iedereen gunnen om dat gevoel vaker te hebben zonder dat er carnaval voor nodig is. We hebben allemaal maskers die we in een bepaalde context opzetten, maar hoe mooi zou het zijn wanneer je die behoefte niet meer hebt en jezelf kunt accepteren zoals je bent. Met alle imperfecties die er ook bij horen.
NLP heeft mij dat voor een heel groot gedeelte al gebracht en daar ben ik dankbaar voor. Ik probeer dat cadeau zoveel mogelijk door te geven met trainingen en coaching.
Worstel je nog met je maskers en de verwachtingen van anderen of is je interne dialoog nog heel veel bezig met de dingen die je voor jouw gevoel niet goed doet, neem dan gerust eens contact op.