Deze zomer bewonderde ik ’em in de Eregalerij voor de tweede keer in mijn leven; De Nachtwacht van Rembrandt van Rijn. Toevallig of niet, viel mijn bezoek samen met de controversiële tentoonstelling Art of Therapy van de filosofen Alain de Botton en John Armstrong. Een tentoonstelling waarin beide mannen als gastconservator optreden en middels gigantische post-its zo’n honderdvijftig werken becommentariëren. Ze vertellen over het doel en de therapeutische werking van de kunstwerken. Zo ook over De Nachtwacht, wat bij mij leidde tot een mooi en onverwachts inzicht in een eeuwenoud schilderij.
Waar de heren meteen op wezen, was het kameraadschap tussen de leden van De Nachtwacht. Deze leden immers, hadden een gemeenschappelijk doel om bij nacht en ontij de stad veiliger te maken. Een doel dat hen verbond en de aantrekkingskracht van de groep enorm maakte. Gelijkgestemden sluiten zich immers graag bij elkaar aan om zich in te zetten voor een hoger doel en het beste in elkaar naar boven te halen. Dat herken ik ook in mijn werk als adviseur. Ook hier kom ik die kameraadschap en hechte samenwerking dagelijks tegen. Daarvan deel uit mogen maken is het mooiste dat er is. Maar, zo schreven De Botton en Armstrong, toch is kameraadschap niet hét onderwerp dat in dit kunstwerk centraal staat…..
Wat mij behoorlijk raakte in de uitleg van de filosofen is, dat eenzaamheid hét centrale onderwerp van het schilderij is. Het laat namelijk precies zien wat we als mens missen wanneer we alleen zijn. En die analyse zette me uiteindelijk zelfs aan tot het uitvoeren van het plan dat ik naast mijn advieswerk uit wil voeren en met dit verhaal begin: de komende twaalf maanden via blogs inzicht en tips geven rondom het vormen van een succesvolle community.
Vanuit mijn werk als adviseur ben ik veel bezig met het ontstaan van community’s; samenwerkingsverbanden en gemeenschappen die net als in De Nachtwacht hun oorsprong vinden in een gedeeld, gemeenschappelijk doel. Iets wat, door alle transities en grote veranderingen momenteel, veel voorkomt in de zorg- en welzijnssector. Het is dan ook logisch dat mensen nu juist dáár de handen ineenslaan en zelf op zoek gaan naar oplossingen om, vanuit een gemeenschappelijk doel, de veranderingen het hoofd te bieden. Zo overleven we tenslotte. Niet voor niets is sinds het ontstaan van de mensheid ons voortbestaan afhankelijk geweest van ons vermogen tot samenwerken.
Het komende jaar zal ik mijn blogs richten op de vorming van community’s en de dynamiek binnen deze gemeenschappen. Dit is essentieel voor het creëren van succesvolle community’s. Aan bod zal komen de noodzaak van aandacht voor de individuele belangen binnen een groep, hoe de waarde van het individu terugkomt in het collectieve belang, maar ook de noodzaak van het hebben van initiatiefnemers. Zonder de sterke schouders van lokale helden is het onmogelijk om überhaupt beweging te creëren, laat staan mensen te enthousiasmeren of te mobiliseren.
Ondanks de kritiek op de tentoonstelling Art of Therapy, het zou “beledigend en belerend zijn richting o.a. museum en bezoeker”, vond ik de post-it van de filosofen bij De Nachtwacht persoonlijk erg inspirerend. Niet eerder had ik het beroemde schilderij op die manier bekeken en dat verrijkte en prikkelde me. Voor mij dé inspiratiebron om de komende maand nog meer de diepte in te gaan en te bloggen over macht en community’s.
Vind u de vorming van een succesvolle community een aansprekend thema, kijk u dan regelmatig op mijn website www.bteken.nl.