Terwijl ik al wiebelend de dichtstbijzijnde stang vastgrijp om niet om te vallen als de metro vertrekt, staat de oude man vast als een huis midden in de wagon. Hij houdt zich nergens aan vast. Ondanks de soms wat abrupte bewegingen van de wagon. Niets lijkt hem van zijn plaats te krijgen. Onverstoorbaar staat hij daar terwijl de rest van de reizigers heen en weer geschud wordt. Het woord gegrond komt bij mij op en het beeld van een knoestige eik.
De eerste keer dat iemand tijdens een yogasessie zei dat ik een boom moest worden en mijn wortels in de aarde moest laten groeien dacht ik bij mijzelf: “die is een beetje van het padje af. Ik ben een mens, geen boom en ik heb geen wortels.”
Inmiddels ben ik al heel wat jaren verder en heb ik geleerd dat dit beeld wel degelijk kan helpen om meer connectie te krijgen en steviger in je schoenen te staan. Maar dit is de eerste keer dat ik het ook zo duidelijk voor mij zag. Al denk ik dat de man zichzelf niet als een boom zag.
Ik ben soms nog steeds uit balans, vooral als ik veel in mijn hoofd zit. Ik merk dat dan ook letterlijk aan de manier waarop ik loop, alsof mijn voeten achterblijven bij de rest van mijn lijf. Ik val dan ook gemakkelijker. Dan is mijn eerste stap om mijn aandacht weer meer in mijn lijf te krijgen, diep adem te halen en mijn focus op mijn voeten te leggen. Maar inderdaad soms ook wortels te visualiseren die vanuit mijn voeten de grond in verdwijnen. En ik voel dan meteen meer rust in mijn lijf en ik voel me meer verbonden.
En ik snap dat dit niet voor iedereen zo werkt, maar de koppeling met je lichaam en daar ook echt bij kunnen zijn is wel voor iedereen helpend. Een simpele verschuiving in je lichaamshouding in combinatie met een rustige ademhaling kan al een enorm verschil maken in je emoties of je communicatie.
Probeer eens om achterover te leunen als je in een situatie zit waar je erg bij betrokken voelt en kijk eens wat dat met jou en de mensen om je heen doet. Ga er mee spelen en ik ben benieuwd wat het jullie gaat brengen.