“Bibliothecaresse of non” antwoordde ik op de vraag van mijn lagere school docente wat ik later wilde worden. Ze keek wat verbaasd na deze ontboezeming. Bibliothecaresse kon ze nog wel plaatsen, maar non is een wat vreemde carrière keuze. We waren thuis wel katholiek, maar niet super religieus. Recentelijk kwam deze herinnering weer bovendrijven en nu snap ik veel beter waar deze keuzes vandaan komen. De bibliothecaresse was niet vreemd. Ik zat als kind en als jongvolwassene continue met mijn neus in de boeken. Heerlijk vond ik dat. De bibliotheek was dan ook een hele fijne plek. In de kleine dependance in onze buurt heb ik letterlijk bijna alle boeken van gelezen, zodat ik naar de grotere vestiging in het centrum moest reizen voor nieuwe boeken. Mijn ouders zeiden altijd dat je een kanon kon afschieten naast mijn oor als ik zat te lezen omdat ik mezelf altijd helemaal verloor in het verhaal. En nog steeds vind ik lezen heerlijk.
Maar die non; dat is dus een ander verhaal. Inmiddels weet ik dat dit een keuze was gebaseerd op mijn behoefte aan rust en stilte. Ik was een heel gevoelig kind en alle drukte op school was soms te veel. Ik had nog niet geleerd om mijzelf af te sluiten van al die prikkels (vind ik nog steeds wel moeilijk 😉). En zo’n kloosteromgeving leek mij wel wat. Je hoeft niet iedere dag na te denken over wat je aan moet doen, je hoeft niet met de andere nonnen te praten en de kloosters die ik in mijn jonge leven had gezien, lagen in een prachtige omgeving. En het belangrijkste was de serene rust die ik daar kon ervaren. Uiteraard kon ik dat niet allemaal teruggeven aan mijn docente. En het verlangen naar het klooster ging verloren toen ik meer begrip kreeg wat het precies inhield. Die rust probeer ik nu op andere manieren te ervaren.
Toch zeggen dit soort fundamentele vragen veel over jou als persoon. Wie wilde jij worden als kind? En wat voor dromen en verlangens zijn nog niet vervuld?
Wil jij elke drie weken geïnspireerd worden met artikelen als deze? Abonneer je dan op de nieuwsbrief via deze link.