Positief denken
“Ik zie het niet meer zitten, ik moet mij iedere morgen naar mijn werk slepen” “Alle voorstellen die ik doe om iets te verbeteren worden afgeschoten door het management” “De stapels op mijn bureau worden alleen maar hoger en als ik aangeef dat ik het niet meer red, dan krijg ik alleen maar als antwoord dat iedereen het druk heeft en dat ik mijn tanden op elkaar moet doen”.
Wie van jullie heeft de behoefte om bij dit soort opmerkingen de bewuste persoon juist te wijzen op de zaken die wel goed zijn gegaan? Dat er echt wel licht aan het einde van de tunnel schijnt?
Rasoptimist
Ik ben een rasoptimist. Ik zie overal wel nieuwe mogelijkheden en ik word al blij van hele kleine simpele dingen die gedurende de dag gebeuren. De zon op mijn gezicht, iemand die glimlacht op straat, de eerste krokus die boven het gras uitkomt of een vogel die begint te fluiten. Praktisch mijn hele leven was mijn eerste neiging bij dit soort uitspraken dan ook om de andere kant te belichten. Om die persoon te wijzen op de mooie dingen in zijn of haar leven.
Maar ik heb geleerd om die neiging te onderdrukken (want ik heb hem nog steeds…) en gewoon alleen maar te luisteren en af en toe een vraag te stellen. Want ook al werkt het voor mij om juist dankbaar te zijn voor de mooie dingen in mijn leven, dat is uiteraard niet voor iedereen zo. Bovendien doet het ook geen recht aan de gevoelens die de ander op dat moment heeft. Het leven is nu eenmaal niet altijd positief en als iemand in een dal zit dan mag daar oprechte aandacht voor zijn. En dan bedoel ik niet dat je vooral moet bevestigen dat het inderdaad allemaal niet goed gaat, maar dat je erkent dat het voor de ander even allemaal teveel is. En dat je gewoon luistert naar de ander. Soms is dat gewoon genoeg.
Oprechte aandacht
En ik heb ook gemerkt dat wanneer je oprechte aandacht geeft als iemand even in een diep dal zit, die ander zelf gedurende het gesprek met constructieve suggesties komt. En dat is uiteraard veel krachtiger dan allerlei suggesties die van mij komen. En weet dat positief denken “besmettelijk” is, dus het kan geen kwaad om je dankbaarheid voor het leven te delen met anderen zolang je maar oog blijft houden voor de emoties en reacties van de ander.
Wil je weten hoe ik altijd denk in mogelijkheden? Lees het hier.